Saturday, April 14, 2007

Işığı Yanan Evler...

Prof. Dr. Saffet Solak'ın bir hatırası ..

( Aslinda bana cok guzel bi powerpoint seklinde geldi .. onu gormenizi isterdim asıl .. ama powerpoint nasıl eklenir bilmiyorum .. gece gece icimi buran bu guzel yaziyi da sizinle mutlaka paylaşmak istedim ... )

"Tıp fakültesini yeni bitirmiş, pratisyen hekim olarak ilk görev yaptığım yere, Konya'ya bağlı bir beldenin sağlık ocağına gitmiştim.
Gençtim, bekârdım.
Küçük bir beldeydi gittiğim yer.
İlk gece bir eve misafir olmuştum. Tren istasyonunun hemen yanında bir evdi.

Akşam yemeğinden sonra çaylarımız gelmiş, sohbetler edilmişti.
Üzerimde yol yorgunluğu, geldiğim yeni yerin yabancılığı vardı.
Saatler ilerliyor, ağır bir uyku beni içine çekiyordu.
Ev sahibine bir şey de diyemiyordum.

Bir müddet daha geçti; yine bir hareket yoktu.
Evin büyüğü olan Hacıanneye sıkılarak: "Anneciğim, sizin buralarda kaçta yatılıyor?" dedim. Hacıanne:"Evlâdım treni bekliyoruz. Az sonra tren gelecek, onu bekliyoruz" dedi.

Merak ettim, tekrar sordum:"Trenden sizin bir yakınınız mı inecek ?"
Hacıanne:"Hayır evlâdım, beklediğimiz trende bir tanıdığımız yok.
Ancak burası uzak bir yer.
Trenden buraların yabancısı birileri inebilir.
Bu saatte, yakınlarda, ışığı yanan bir ev bulmazsa, sokakta kalır.
Buraların yabancısı biri geldiğinde, "ışığı yanan bir ev“ bulsun diye bekliyoruz."


Konya Ovası'nda, ya da bir başka yerinde Türkiye'nin, trenden inen yabancılar için "Işığı yanan evler“ yerinde hâlâ duruyor mudur?
Yabancılar, yorgun bedenlerini yün yataklarda dinlendirmeye devam ediyorlar mı?
Aç bir köpeğin önüne bir kap yemek bırakan kadınlar yaşıyorlar mı?
Kuşlara yuva yapan mimarlar sahi şimdi neredeler?


Bu güzel insanlar, atlarına binip gitmişler.
Bizler, atlarına binip giden güzel insanlara sahip
bir medeniyetin yetimleriyiz.
Çekip gidenlerin doldurulmamış boşluklarında savrulup duran yoksullarız.

Şâir öyle diyordu:
"Güzel insanlar, güzel atlara binip gittiler."
Şimdi bu güzel insanlar, neden ve nasıl atlarına binip gittiler?
Onları ne yıldırdı da bir daha dönmemek üzere, sessiz sedasız gittiler?
Ey güzel yurdumun güzel insanları!
Neredesiniz? "


10 comments:

Anonymous said...

Buradayııız. Hiç merak etme. "Ben MalcolmX.".. "Sen sahip çıkarsan bu vatan batmayacaktır" diyen Akif'i unutmayan bizleriz. Yüreğin ferakh olsun. Bu gün dünyanın her bir köşesindeyiz. Ankaradayız, İstanbuldayız. İzmirdeyiz. Columbusta. Clevelandda,Sibiryada, Afrikada, Her yerdeyiz. "Ey vatan göz yaşların dinsin, Yetiştik şimdi biz" diyen şair de bunu görmüş. Yüreğini ferah tut Kıyamete kadar varız ve bu nesil altın nesildir...
Dikkatle bakanlar rahatlıkla görebilirler, Tıpkı üç buutlu resim gibi.

Goksu said...

Burdaaaaa!Hakli gibi gozukse de sair , Istanbul-Ankara -Izmir gibi buyuk sehirleri saymazssak hala kucuk yerlerde oyle el degmemiz insanlar var.Dogu'da mesela her yol sordugun . "once bir cay ismarlayim "der.Buyuk sehirlerde kendimizi savunmak ve korunma ihtiyaci ile kimi zaman insanligimizi unutuyoruz.Dusunsene , gece biri yaklasip "abla bir ekmek al" deyince artik korkuyoruz.Ama icimiz de hala "O" var...:)

Tatli Hatiralar said...

Sayin anonymous, Allah sizi basimizdan eksik etmesin :) bu aralar yine canim turkiye'min sehirlerinin yoklamasini almaya cikmissiniz, oyle geldi kulagima :)) vatanimiza sizin gibi sahip cikanlar oldugunu bildigimiz icin zati yuregimiz ferah, oturup duruyoruz iste boyle amerika'nin bi koseciginde ;P en derin sevgilerimle :)

Tatli Hatiralar said...

Haklisin Nalancim .. biz buyuksehirlerde buyuduk.. her seyin ayni olmasini bekleyemeyiz. hele ki Aydin'da kayinpederimin onunu tinercilerin bicakla kestigini duyunca bi kere daha anladim ki , bazi seyler salt iyi niyetle olacak gibi diil . Ama yine de iyi niyet, olumlu dusunebilme guzel , cok degerli bi meziyet. Bugun lalenin bahcesinde okuyunca icim yeniden kipir kipir oldu , dusundum de cok sey de kaybetmeyiz di mi ;) kocaman operim seker :)

Unknown said...

Sumeyra'cim,

Yani uzun zaman oldumuu desemmm yoksa senin post hizinami yetisemiyorum desem yorum birakmakta br hayli geciktim...Ama bacim malum pc'im yok.Ee dersen simdi nasl yaziyorsun:))esimi yatirdim ve onunkine yapistim.Yoksa vermiyor.:(ikinci kumasi ya:((neyse hazir otlanmisken sayfana gelem dedim.bide aciklama seettirem...

Hadi gozel bacim,pek yagsi geceler dilerim:))(dizilerden ne olacak bu halimiz bilmem:))

Güneşli Günler said...

Yıllar önce ben de bir belgesel çekimi için gittiğim Konya'da benzer bir olaya şahit olmuş ve çok farklı duygular yaşamıştım. Hiç tanımadığım aile halkı bana evlerini ve gönüllerini açmıştı. Bir gecelik misafirlik sonrasında ömrüm boyunca unutamayacağım anılar ve çok anlamlı hediyelerle oradan ayrılmıştım. Beni anılarımda yolculuğa çıkardığın için teşekkürler.

Serra said...

gozLerim doLdu, guseLmi$ baya.
eSki insanLar daha ince du$unceLiymi$...

~Serra

Tatli Hatiralar said...

Canim Gulenaycim , bu aksam firsat bulursam ins hazirliyorum senin sobeyi :)) once bi RTUK'ten gectim de :P ;)

Tatli Hatiralar said...

Hosgeldin sevgili Ahimsa :) Ben de ilkokul yillarimda (11-12 yaslarindaydim herhalde) ailem ve bi kac baska aile ile guneydogu gezisi yaptigimiz sirada , siirt'in Tillo kazasinda ( ya da ilcesi, koyu, bilmiyorum) bi gece yagmur firtinaya yakalanip otel vs bulamadan oylece mahsur kalinca oranin yerlilerinin bizi hemen alip evlerine goturduklerini , o gece hemen imece usulu bi dunya kahvaltilik, hatta sarma dolma vs (cok iyi aklimda kalmis :)) cikarip bizi 'tokuz' dememize ragmen doyurduklarini , sonra da o gece evlerinde agirlayip ertesi gun de tillo'yu gezdirirken gonullu rehberlik yaptiklarini hic ama hic unutamam :) cocuk ruhumla derin bir minnet ve sevgi duymustum bu alicenap insanlara ..

Tatli Hatiralar said...

Serra'cim simdi de cok ince dusunceli insanlar var emin ol :) bazen denk geliyoruz Allah'in bir lutfu olarak ve icimize umit ekiyorlar hayatin guzelligine , yasanabilirligine dair.
belki sen de birinin hayatinda (kendin farkina varmadan ) boyle bi etki birakmissindir, ve o kisi/kisiler seni hayirla aniyorlardir kimbilir :)